Moved Permanently

SİZ HİÇ ÇOCUK OLMADINIZ MI?
Bazen sohbet ederken hep eskiden diye acısıyla, tatlısıyla hep anlatırız bazen güler, bazen de hüzünleniriz .
İnsanın ençok hatırladığı çocukluk yılları ne kadar temiz, samimi, içten bir arkadaşlık dostluktu. Oyunlar oynar, kavgalar eder, tekrar barışırız.
Bir ağacın gölgesinde bir kovaya saatlerce toprak çeker doldururuz, tekrar boşaltılır acıktığımızı bilmezdik taki uzaktan annemizin " haydi çocuklar  yemeğe" demesiyle nazlanarak  giderdik.
Annem bağırır dı " arkadaşların da gelsin" diye beraber oynarız,  beraber güleriz, beraber yemek yerdik. Bir birimizi sokakta görmesek evlerine giderdik.
Şimdi o çocukluk arkadaşlarımızı görünce insan mutlu oluyor, yine aynı sevgi ile kucaklaşıyoruz, çocukluk yıllarımızı yaşıyoruz.
Şimdi çocuklar çocukluğunu yaşıyorlar mi?      Evlere hapis ettik çocukları,  ne oyuncak istedilerse aldık, bilgisayar, cep telefonu oyunlar yükledik oynayın diye.
Çocuğun dışarıya çıkması koşup oynaması  arkadaş edinmesi onlarla oynaması gerekir.
Var mı şimdi şehirde çocukların koşup oyun oynayacakları yerler.. var parklar oyun yerleri var diyeceksiniz ama biraz uzakta.
Diktik koca koca binaları, yoları kapattık arabalarla kediler bile zor geçiyor araba aralarından.
Bir olaya şahit oldum bir apartmanın bahçesi geniş güzel kamelya yapmışlar güzel yeşillik çimende var.
Bir bayan torununu almış yanına kamelya da oturuyorlar. Yanlarına yan binada oturan bir çocuk geldi kısa zamanda arkadaş oldular oynamaya başladılar.
Haydah adam apartman yöneticisi imiş geldi yanlarına " buraya yabancı çocuklar giremez" dedi komşu çocuğu dışarı çıkarırken aman Allah'ım  çocuklar bir birlerine sarılıp ağlaştılar, kuzuyu anasından ayırır gibi meleştiler.
Üzüldüm keşke görmeseydim. Şimdi eyyy apartman yöneticisi bey efendi  sen hiç çocuk olmadın mı, komşunun bahçesinde oynamadın mı.?
Öyle ya mühür sen de.